Oczywiście istnieje wiele wersji: ktoś smaży czosnek w oliwie z oliwek, a następnie usuwa czosnek i smaży boczek w tym oleju. Na przykład na Sycylii nie rozpoznaje się makaronu carbonara bez śmietany. Ale Sycylia to nie Włochy. Podobnie jak śmietana - produkt nie jest włoski, ale francuski, a w klasycznej kuchni włoskiej nigdy nie gotuje się ze śmietaną...
W odpowiedzi na pytanie, czy makaron jest często spożywany we Włoszech, Włoch będzie zaskoczony i odpowie: każdego dnia. Włochów łatwo zrozumieć: jedlibyśmy jeszcze częściej, gdybyśmy gotowali w ten sam sposób. A jedząc dobrze ugotowany makaron, poczujesz cielesną i duchową rozkosz. Istnieją zasady dotyczące gotowania włoskiego makaronu.
Mięso i krew Bolonii
Prawie najbardziej obfity, nie licząc carbonary, makaron pozostaje być może najbardziej popularny: spaghetti w krwistym sosie mięsnym z serem topiącym się na twoich oczach godzi się z gatunkiem makaronu nawet notorycznych lubtelów mięsnych. Mięso mielone, lepiej wziąć wołowinę. Lepiej nie mielić mięsa w maszynce do mięsa, ale posiekać nożem. Oprócz mięsa mielonego do spaghetti bolognese potrzebna jest cebula, marchewka, seler, wino (czerwone lub białe), sos pomidorowy, papryka, liść laurowy, gałka muszkatołowa i oliwa z oliwek extra virgin. Cebula z marchewką i selerem, posiekana im drobniejsza, tym lepiej, smażyć na oleju i wymieszać z mięsem mielonym, dodać pół szklanki wina, sos pomidorowy, pieprz, liść laurowy, gałkę muszkatołową i dusić do miękkości. Gotować w osolonej wodzie, aż spaghetti lub Pappardelle będą prawie gotowe, odcedzić, wrzucić na patelnię z sosem, wymieszać, posypać startym parmezanem i pozostawić na minutę. Po ułożeniu na talerzach ponownie posypać parmezanem.
Kiedy jest czas, sos pomidorowy dobrze byłoby zrobić samemu: oparz kilogram pomidorów, usuń skórkę, usuń nasiona, pokrój w drobną kostkę, wymieszaj z gotowaną drobno posiekaną cebulą (wystarczy jedna lub dwie cebule), wyciśnij czosnek, wlej pół szklanki wrzącej wody, dodaj odrobinę gałki muszkatołowej, posiekanej pietruszki i bazylii oraz kilka łyżeczek cukru. I dusić wszystko przez około pół godziny.
Schab z "złotymi jabłkami"
Z sosem pomidorowym można przygotować na przykład makaron amatrichiana: z Bolognese ona wzięła pomidory, a z carbonary - boczek wieprzowy smażony z cebulą i winem. Jednak autentyczne zasady spaghetti lub bucatini all amatriciana dyktują nam, że nie należy lekceważyć szczegółów. Najważniejsze z nich: po usmażeniu drobno posiekanego boczku wieprzowego z cebulą na oliwie z oliwek i doprawieniu go winem, zawartość patelni należy wyjąć i odłożyć na bok. I wrzucić obrane i pokrojone w drobną kostkę pomidory do masła ze stopionym tłuszczem wieprzowym, dodać paprykę i gotować sos przez pół godziny na małym ogniu pod pokrywką. Wymieszać gotowy sos z samym makaronem i posypać startym pecorino lub parmezanem.
Mówi się, że dawno temu, pasta alla amatriciana była gotowana bez pomidorów, tylko z boczkiem. Mówi to tylko o jednym:" złote jabłka "(jak dosłownie tłumaczy się pomo D ' oro), wówczas stosunkowo niedawno sprowadzone do Europy przez konkwistadorów, nie były wówczas tak popularne. A pastę amatrichiana w obecnej formie można uznać za niezwykle udany wynik postępu.
Mozzarella na spirali
Dopóki do Polski nie przyszło prawdziwe lato, od samej myśli o zimnej paście ząb nie trafia na ząb. Ale upał prędzej czy później nadejdzie i po raz kolejny przypomnimy sobie życzliwym słowem utalentowanych wizjonerskich Włochów, którzy wymyślili zimny makaron na lato - lub sałatkę z makaronem. Fusilli (spirale) są idealne do takiej sałatki. Przygotowanie samych fusilli do sałatki różni się zasadniczo tylko tym, że po ugotowaniu z pewnością należy je umyć zimną wodą. Podczas gdy resztki wody spływają z fusilli, trzeba pokroić mozzarellę w kostkę, dodać drobno posiekaną bazylię, oliwę z oliwek, sól, pieprz i wymieszać wszystko z makaronem. Tam, do sałatki, można dodać pokrojonego w drobną kostkę pomidora i udekorować talerz gałązką zielonej bazylii na wierzchu. Jeśli jest czas (a przygotowanie potrawy nawet dla najbardziej powolnego początkującego zajmie około 15 minut), warto przynajmniej trochę włożyć talerz do lodówki, aby fusilli były odpowiednio nasączone sosem i mogły schłodzić ciało rozgrzane słońcem.
Trzy kolory"buta"
Uważa się, że zasadniczo jest tyle różnych sosów do makaronu, ile kwiatów we włoskiej fladze: czerwony - pomidorowy, biały - kremowy, zielony - pesto. Powierzchowne wrażenie to w ogóle nie uwzględnia jednak prawdziwych włoskich nawyków: mieszkańcy "buta" nie faworyzują śmietany, a jeśli przygotowują biały sos, to tylko Carbonara. Natomiast zielony sos pesto należy do najbardziej szanowanych. Przygotowuje się elementarnie: bazylię, można dodać pietruszkę, należy drobno posiekać, jeszcze lepiej zmielić w blenderze, wymieszać ze zmiażdżonym czosnkiem, mielonymi orzeszkami pinii, oliwą z oliwek i, w razie potrzeby, kroplą soku z cytryny. Możesz tam również dodać starty parmezan lub po prostu posypać nim makaron już zmieszany z pesto i będzie bardzo smaczny.
Wracając do kremowego sosu i biorąc pod uwagę, że zagraniczni wielbiciele kuchni włoskiej najczęściej go wybierają, podajemy ten przepis:wlej pół szklanki białego wina do smażonej na maśle cebuli z czosnkiem, poczekaj, aż się zagotuje, wlej ciężką śmietanę, zagotuj prawie i zdejmij z ognia. Jeśli gęstość nie wystarczy, możesz pokruszyć gorgonzolę. Ale będziesz musiał to zrobić sam w domu - włoski kucharz prawie nie pójdzie na Twój temat, przygotowując makaron w kremowym sosie. Powie, że jest zbyt ciężki i nieefektywny w porównaniu np. z pesto. I będzie miał całkowitą rację.
Klasyka gatunku
Zimny makaron fusilli z mozzarellą i bazylią
Weź: 100 g fusilli, 80-100 g mozzarelli, kilka liści bazylii, pomidor (opcjonalnie), oliwa z oliwek, sól, pieprz. Gotuj fusilli w osolonej wodzie przez 12 minut. Spłucz w zimnej wodzie. Mozzarellę pokroić w kostkę, dodać posiekaną bazylię, olej, sól, pieprz. Pokrój pomidora w kostkę. Wymieszaj z makaronem, udekoruj gałązką bazylii.
Pappardelle "Bolognese"
Weź: 100 g papardelle, kilka łyżek mielonego mięsa wołowego i wieprzowego w stosunku 3: 1, po połowie małej cebuli, marchewki i łodygi selera, dwie łyżki białego lub czerwonego wytrawnego wina, szklanka gotowego lub domowego sosu pomidorowego, sól, pieprz, gałka muszkatołowa, liść laurowy, oliwa z oliwek, parmezan.
Wymieszaj mięso mielone. Podsmaż cebulę, marchewkę i seler na oleju, wymieszaj z mięsem mielonym. Dodaj wino, sos pomidorowy, liść laurowy, gałkę muszkatołową, pieprz i gotuj na wolnym ogniu do miękkości (około 30 minut). Papardelle ugotować w osolonej wodzie, włożyć na patelnię z sosem, posypać startym parmezanem. Pozostaw na minutę na patelni. Połóż na talerzu i ponownie posyp serem.
Spaghetti "Carbonara"
Weź: 100 g spaghetti, 40 g boczku lub pancetty, żółtka z dwóch jaj, cebulę, kilka łyżek wytrawnego białego wina, sól, czarny pieprz, pecorino lub parmezan, oliwa z oliwek.
Podsmaż boczek z cebulą na maśle, dodając białe wino, aby boczek był chrupiący. Wymieszaj dwa żółtka z parmezanem i czarnym pieprzem. Ugotuj spaghetti w osolonej wodzie, połącz je z cebulą i boczkiem na patelni. Następnie dodaj do makaronu mieszankę żółtek i pecorino (lub parmezanu). Szybko połóż na talerzu i posyp serem.
Linguini"Pesto"
Weź: 100 g linguine, kilka gałązek bazylii i pietruszki, kilka ząbków czosnku, garść orzeszków piniowych, oliwa z oliwek, sól, pieprz, parmezan.
Wymieszaj bazylię, pietruszkę, czosnek, orzeszki piniowe i olej w blenderze. Zagotuj linguine w osolonej wodzie, wymieszaj je z powstałym sosem, połóż na talerzu i posyp parmezanem.
Carbonara to najstarszy makaron. Carbon nie pochodzi od karbonariuszy, jak wielu myśli, ale od węgla: we Włoszech kiedyś ogrzewano piece węglem drzewnym, górnicy szli w góry, wkładali solony boczek wieprzowy do jednej kieszeni - pancettę do drugiej - kawałek sera. A suche spaghetti każdy Włoch zawsze miał przy sobie. Pozostawało dodać żółtka i przygotować bardzo satysfakcjonujące danie. I może najsmaczniejsze.